"காலத்தின் கண்ணாடிகள்"

மாலை வேளையில் சென்னையின் நெரிசல் மிகுந்த சாலையில் நடந்து கொண்டிருந்தார் ராஜேஷ். அவரது கையில் இருந்த ஸ்மார்ட்போனில் தொடர்ந்து வந்து கொண்டிருந்த நோட்டிபிகேஷன்களை பார்த்துக் கொண்டே நடந்தார். திடீரென அவரது கண்களில் ஒரு விசித்திரமான காட்சி தெரிந்தது.

சாலையின் நடுவே ஒரு பெரிய கண்ணாடி சுவர் எழுந்து நின்றது. அதன் வழியே பார்த்த போது, அதே சாலை, அதே மக்கள் தெரிந்தார்கள். ஆனால் அனைவரும் 1960களில் இருப்பது போல உடையணிந்திருந்தனர். அவர்களின் கைகளில் ஸ்மார்ட்போன்களுக்கு பதிலாக புத்தகங்களும், செய்தித்தாள்களும் இருந்தன.

ராஜேஷ் அந்த கண்ணாடி சுவரை தொட முயன்றார். அவரது விரல்கள் அதனூடே சென்றன. அடுத்த கணம், அவர் அந்த பழைய காலத்தில் நின்று கொண்டிருந்தார். தனது ஸ்மார்ட்போனை தேடினார் - அது மறைந்திருந்தது. அவரது நவீன உடைகள் பழைய காल ஆடைகளாக மாறியிருந்தன.

"என்ன நடக்கிறது?" என்று குழம்பிய அவர், அருகில் இருந்த ஒரு சிறுவனிடம் கேட்டார். "இன்று என்ன தேதி?"

"ஜூலை 15, 1965 ஐயா" என்றான் சிறுவன்.

ராஜேஷ் அதிர்ச்சியுடன் சுற்றும் முற்றும் பார்த்தார். பழைய மாடல் கார்கள், ட்ராம் வண்டிகள், வண்ண வண்ண போஸ்டர்களுடன் திரையரங்குகள். எல்லாமே அவருக்கு புதிதாக இருந்தது. ஆனால் ஏதோ பழகிய உணர்வும் இருந்தது.

அவர் தெருவில் நடந்து கொண்டிருந்த போது, ஒரு பெண் அவரை நோக்கி வந்தாள். அவள் முகம் அவருக்கு மிகவும் பரிச்சயமானதாக இருந்தது. அது அவரது பாட்டியின் இளமைக்கால புகைப்படத்தில் பார்த்த முகம்தான்.

"அம்மா?" என்று தடுமாறினார் ராஜேஷ்.

அந்த பெண் புன்னகைத்தாள். "நீங்கள் யார்? என்னை எப்படி அறிவீர்கள்?"

ராஜேஷால் பதில் சொல்ல முடியவில்லை. அவர் மீண்டும் கண்ணாடி சுவரைத் தேடினார். அது காணவில்லை. அவர் சிக்கிக் கொண்டார் - கடந்த காலத்தில்.

நாட்கள் நகர்ந்தன. ராஜேஷ் அந்த காலத்தில் வாழப் பழகிக் கொண்டார். அவரது பாட்டியுடன் - இப்போது இளம் பெண்ணாக இருந்த அவளுடன் - நட்பு கொண்டார். அவள் ஒரு எழுத்தாளராக ஆசைப்பட்டாள் என்பதை அறிந்தார். ஆனால் குடும்ப சூழ்நிலைகளால் அது நடக்கவில்லை என்பதையும் புரிந்து கொண்டார்.

ஒரு நாள், அவர் தனது பாட்டியிடம் ஒரு புத்தகத்தை கொடுத்தார். "உங்கள் கனவை தொடருங்கள்" என்றார். அவள் கண்களில் ஒளி தெரிந்தது.

திடீரென்று, மீண்டும் அந்த கண்ணாடி சுவர் தோன்றியது. ராஜேஷ் அதனூடே நடந்தார். 2025க்கு திரும்பி வந்தார்.

அவர் வீட்டிற்கு சென்றதும், ஒரு பழைய புத்தக அலமாரியை பார்த்தார். அதில் ஒரு புதிய புத்தகம் இருந்தது - அவரது பாட்டியின் முதல் நாவல். 1966ல் வெளியிடப்பட்டது.

-

பின்நவீனத்துவ பாணியில் காலம், நினைவுகள், உறவுகள், கனவுகள் எல்லாம் கலந்த இந்த கதை, நம் வாழ்வின் ஒவ்வொரு தருணமும் எவ்வளவு முக்கியமானது என்பதை உணர்த்துகிறது.