"வீரத்தின் விதை"

பாண்டிய நாட்டின் மதுரையை ஆண்டு வந்த நெடுஞ்செழியன் காலத்தில், சிற்றூர் ஒன்றில் வாழ்ந்த வீரன் வல்லவன். அவன் தந்தை பகைவர் படையெடுப்பில் வீரமரணம் அடைந்தவர். வல்லவன் சிறுவயது முதலே வேல் எறிதல், வாள் வீசுதல், குதிரையேற்றம் என அனைத்து போர்க்கலைகளிலும் தேர்ச்சி பெற்றவன்.

ஒருநாள், அவன் ஊருக்கு வந்த பாணர் ஒருவர் பாடிய புறநானூற்று பாடல் ஒன்று அவனை பெரிதும் பாதித்தது:

"உண்டால் அம்ம இவ்வுலகம் இந்திரர் அமிழ்தம் இயைவ தாயினும் இனிதெனத் தமியர் உண்டலும் இலரே முனிவிலர் துஞ்சலும் இலர் பிறர் அஞ்சுவது அஞ்சிப் புகழெனின் உயிரும் கொடுக்குவர் பழியெனின் உலகுடன் பெறினும் கொள்ளலர்"

இந்த வரிகள் வல்லவனின் உள்ளத்தை உலுக்கின. தனிமனிதனாக இருந்தாலும் நேர்மையுடன் வாழ வேண்டும், பிறர் அஞ்சுவதற்கு அஞ்சி வாழக்கூடாது என்ற கருத்து அவனை ஆட்கொண்டது.

சில நாட்கள் கழித்து, அவன் ஊரை நோக்கி வடநாட்டு கொள்ளையர் கூட்டம் வருவதாக செய்தி வந்தது. ஊர் மக்கள் அச்சத்தில் உறைந்தனர். ஆனால் வல்லவன் தன் வீரத்தோழர்கள் சிலரை திரட்டி, கொள்ளையரை எதிர்கொள்ள முடிவு செய்தான்.

"நாம் பலர் அல்லர். ஆனால் நம் மண்ணை காக்க வேண்டியது நம் கடமை" என்று கூறி தோழர்களை உற்சாகப்படுத்தினான்.

இரவு நேரத்தில் கொள்ளையர் கூட்டம் ஊரை நெருங்கியது. வல்லவனும் அவன் தோழர்களும் மறைந்திருந்து திடீர் தாக்குதல் நடத்தினர். அவர்களின் வீரமும் தந்திரமும் கலந்த போரில் கொள்ளையர் கூட்டம் முறியடிக்கப்பட்டது.

இச்செய்தி மதுரை மன்னன் நெடுஞ்செழியனின் காதுக்கு எட்டியது. அவன் வல்லவனை அரண்மனைக்கு அழைத்து பாராட்டினான். "உன் வீரம் பாண்டிய நாட்டிற்கே பெருமை சேர்த்துள்ளது" என்று கூறி பொற்கிழியும், நிலமும் பரிசளித்தான்.

ஆனால் வல்லவன், "மன்னா, நான் செய்தது என் கடமை. புகழுக்காகவோ, பரிசுக்காகவோ அல்ல. நமது மக்களின் பாதுகாப்பே எனக்கு பெரும் பரிசு" என்று கூறினான்.

இக்கதை புறநானூற்றின் அடிப்படை நெறிகளான வீரம், தியாகம், நேர்மை, நாட்டுப்பற்று ஆகியவற்றை வெளிப்படுத்துகிறது. தனிமனிதனின் அறநெறி வாழ்க்கை சமுதாயத்திற்கு எவ்வாறு பயன்படுகிறது என்பதையும் காட்டுகிறது.