"காலத்தின் கைரேகைகள்" - ஒரு நெடுங்கதை

பாகம் 1: தொடக்கம்

2010, செப்டம்பர் 15.

காலை 7 மணி. சென்னை கிண்டி ரயில் நிலையம்.

"மாமா, என்னை மறந்துடாதீங்க..." என்று அழுதான் சின்னஞ்சிறு பையன் கார்த்திக். வயது 10.

"இல்லடா கண்ணா... நீ படிப்பை மட்டும் கவனி. உன் அம்மாவுக்கு நான் பார்த்துக்குறேன்..." கண்களை துடைத்தார் செல்லப்பா.

கார்த்திக்கின் அப்பா ஒரு விபத்தில் இறந்து போனார். அம்மா மீனாட்சிக்கு புற்றுநோய். சிகிச்சைக்கு பணம் இல்லை. கார்த்திக்கின் மாமா செல்லப்பா, அவனை ஒரு hostel-ல் சேர்க்க முடிவு செய்தார். "படிச்சு பெரிய ஆளாகணும்டா..." என்றார்.

hostel வாழ்க்கை கடினமாக இருந்தது. ஆனால் கார்த்திக் விடவில்லை. படித்தான். வளர்ந்தான்.

பாகம் 2: உயர்வு

2025, ஜனவரி.

"Next CEO of Microsoft India - Mr.Karthik Ramesh"

பத்திரிக்கைகள் கொண்டாடின. சமூக ஊடகங்களில் viral ஆனது. "ஒரு ஏழை குடும்பத்து பையன் எப்படி Microsoft CEO ஆனான்?" என்ற கேள்வி எழுந்தது.

கார்த்திக் நினைவுகளில் மூழ்கினான். hostel வாழ்க்கை... பட்டினி... கடின உழைப்பு... IIT admission... மாமா செல்லப்பாவின் கடைசி phone call...

"கார்த்திக்... உன் அம்மா போயிட்டாங்கடா... sorry... நான் காப்பாத்த முடியல..."

அன்று முதல் கார்த்திக் வெறியோடு படித்தான். IIT-ல் தங்கப்பதக்கம். Google-ல் வேலை. பின் Microsoft. இப்போது CEO.

பாகம் 3: தேடல்

"சார்... press meet ready..." என்றார் PA ரவி.

"ஒரு நிமிஷம்..." கார்த்திக் laptop-ஐ திறந்தான். Google search: "Sellappa, Guindy, Chennai"

பல வருடங்களாக தேடிக் கொண்டிருக்கிறான். மாமா எங்கே போனார்? ஏன் contact-ஐ cut செய்தார்? கடைசியாக phone செய்த பிறகு காணவில்லை.

"சார்... நேரமாகுது..."

கார்த்திக் எழுந்தான். Designer suit. சிவப்பு tie. Rolex watch. வெற்றியின் அடையாளங்கள்.

Press meet-ல் பேசினான். "Success என்பது money அல்ல. It's about giving back to society..."

அன்று இரவு...

"Sir, ஒரு urgent news..." ரவி ஓடி வந்தான். "கிண்டி பகுதியில footpath-ல வசிக்கும் ஒரு பழைய teacher-ஐ பத்தி news வந்திருக்கு. He helps poor students..."

கார்த்திக் photo-வை பார்த்தான். அதிர்ந்தான். மாமா செல்லப்பா!

பாகம் 4: சந்திப்பு

அடுத்த நாள் காலை.

கிண்டி ரயில் நிலையம் அருகே.

கந்தல் உடையில் ஒரு முதியவர். சுற்றிலும் குழந்தைகள். "2-ஐ 4-ஆல் பெருக்கினா?" என்று கேட்கிறார்.

"8 சார்..." குழந்தைகள் ஒருமித்த குரலில்.

கார்த்திக் நெருங்கினான். "மாமா..."

செல்லப்பா திரும்பினார். கண்கள் அகன்றன.

"கார்த்திக்..."

இருவரும் கட்டிக்கொண்டு அழுதனர்.

"ஏன் மாமா... என்னை விட்டுட்டு போயிட்டீங்க?"

"உன் அம்மா treatment-க்கு கடன் வாங்கினேன்டா... திருப்பி கட்ட முடியல... வட்டிக்கு வட்டி... என் வீடு, வேலை எல்லாம் போச்சு... உன்கிட்ட face பண்ண வெக்கமா இருந்துச்சு... But I'm proud of you..."

கார்த்திக் மாமாவின் கைகளை பற்றினான். "வாங்க மாமா... வீட்டுக்கு போகலாம்..."

"இல்லடா... இந்த குழந்தைகள்..."

"அவங்களுக்கும் ஒரு நல்ல school கட்டி தரேன். நீங்க principal..."

பாகம் 5: மாற்றம்

ஒரு வருடம் கழித்து...

"Karthik International School" திறப்பு விழா. 1000 ஏழை மாணவர்களுக்கு இலவச கல்வி. Principal - செல்லப்பா.

"சமூகத்துக்கு திருப்பி கொடுக்கிறேன் மாமா..."

"நீ கொடுக்கல கார்த்திக்... கடன் தீர்க்கிற..."

இருவரும் சிரித்தனர்.

அன்று இரவு, கார்த்திக் தன் diary-ல் எழுதினான்:

"வாழ்க்கை என்பது சுழற்சி. நாம் பெற்றதை திருப்பி கொடுக்க வேண்டும். அதுதான் வெற்றி. பணம், பதவி எல்லாம் வெறும் அடையாளங்கள். உண்மையான செல்வம் - மனிதநேயம்.

என் அடுத்த project - ஒரு free cancer hospital. அம்மாவின் நினைவாக..."

பாகம் 6: தொடர்கிறது...

செல்லப்பா school-ல் பாடம் நடத்துகிறார். "2-ஐ 4-ஆல் பெருக்கினா?"

"8 சார்..." குழந்தைகள் குரல்.

வெளியே கார்த்திக் நின்று கொண்டிருக்கிறான். கண்களில் நீர். "Thank you மாமா..."

வாழ்க்கை தொடர்கிறது. கனவுகள் தொடர்கின்றன. மாற்றங்கள் தொடர்கின்றன...

*முற்றும்*

இந்த கதை நமக்கு சொல்கிறது - வாழ்க்கையில் வெற்றி என்பது பணம் சம்பாதிப்பது மட்டுமல்ல. நாம் பெற்ற உதவிகளை பிறருக்கும் செய்வதுதான் உண்மையான வெற்றி. ஒவ்வொரு மனிதனுக்குள்ளும் ஒரு கதை இருக்கிறது. அதை புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.​​​​​​​​​​​​​​​​